Als ik glasobjecten maak, streef ik naar een intrigerende combinatie van vorm, kleur en oppervlaktestructuur. Mijn favoriete techniek is 'pâte-de-verre'. Een pasta van fijn glaspoeder wordt langs de binnenkant van een vuurvaste mal gelijmd. Na het stoken wordt de mal verwijderd, waardoor een structuur van gesmolten glas zichtbaar wordt. Zo creëer ik organische en containerachtige vormen.

“De leegte heeft een huid”, lijkt de Nederlandse glaskunstenaar Ria Lap (1949) met haar gevoelige en aantrekkelijke werk te willen zeggen. Met behulp van glaspasta, pâte-de-verre, creëert ze holle vormen die doen denken aan kommen of bepaalde zeedieren, maar die in de eerste plaats een bezielde leegte lijken te omhullen. Alsof de broze buitenkant van haar kunstwerken groeide vanuit een onzichtbare binnenkern, met de ongecompliceerde, maar rijke eenvoud van een natuurlijk proces. Haar werk ontstaat dankzij een grote dosis zorgzame ambachtelijkheid en is daarmee een toonbeeld van glaskunst in de meest pure zin van het woord: ambacht in volmaakte harmonie met artistieke betekenis. (Bron: Galerie Etienne)